സൂര്യനണയും നേരമൊരുതിരി
വെട്ടം തെളിച്ചു ഞാനിന്നലെ-
യെന് ദൈവങ്ങള്ക്കു കൂട്ടായ്.
അന്നേരമെന് കണ്മുന്നില് വന്നു
പതിച്ചാ, ദീപത്തിനുള്ളിലാ-
യൊരു പാവമാം നിശാശലഭം.
ഇനിയുമുരുകാത്ത നെയ്ത്തിരി
തന്നോരത്തായ് കര കയറാന് വഴി-
യില്ലാതുഴന്നൊരു മിണ്ടാപ്രാണി.
പൊള്ളുമെന്നോര്ത്തില്ലന്നേരം ഞാന്
നീട്ടിയ വിരല്ത്തുമ്പിലേറിയാ ശലഭം
വീണ്ടുമൊരു പുതുലോകത്തിനായ്.
Leave a comment