അമ്മയെ സഹായിക്കൂ,അമ്മയുടെ മനസ്സറിയൂ

അമ്മമാര്‍ക്കു സമര്‍പ്പിച്ച കുറെ പോസ്റ്റുകള്‍ വായിച്ചു. എല്ലാം നല്ല ഒന്നാന്തരമായിട്ടുണ്ട്. ആ ഇമോഷന്‍സിനു പുറകിലെ ആത്മാര്‍ഥതയെ തീര്‍ച്ചയായും ഞാന്‍ അംഗീകരിക്കുന്നു.

പക്ഷെ എനിക്കു മനസ്സിലാവാത്തതു രണ്ടു കാര്യമാണു.
ഒന്ന്- മദേഴ്സ് ഡെ യുടെ അന്നു മാത്രം ഇങ്ങനെ ഒരു പ്രത്യേക സ്നേഹം..എന്തോ എനിക്കതു ദഹിക്കുന്നില്ല..

പിന്നെ, രണ്ടാമത്തെ കര്യം – വാക്കുകളിലൂടെ മാത്രം,  മതിയൊ ഈ ഇമോഷന്‍സ്, അതും ഇങ്ങനെ ഒരു ഡെ ഉള്ളതുകൊണ്ട്? സ്വന്തം അമ്മയ്ക്കു വേണ്ടി നമ്മള്‍ എന്താണു ചെയ്യുന്നത്? ഒരു നിമിഷം ഒന്നാലോചിച്ചു നോക്കു.

ഞാനടക്കമുള്ള ഈ മനുഷ്യവര്‍ഗ്ഗം പാസ്റ്റ് നെ എളുപ്പം വിസ്മരിക്കാന്‍ ശീലിച്ചിട്ടുള്ളവരാ.അതുകൊണ്ടാവും വളര്‍ത്തിവലുതാക്കിയ അമ്മയുടെ ചോരയും നീരും വറ്റി തീരുന്നതു കാണാതെ പോകുന്നത്. അല്ലെങ്കില്‍ ചെറുപ്പത്തിന്‍റെ തിളപ്പില്‍ അമ്മയുടെ സ്നേഹം ‘അതവരുടെ കടമയല്ലേ’ എന്നു പറഞ്ഞൊഴിയാന്‍ കഴിയുന്നത്.

‘തന്‍റെ കൈ എല്ലായിടത്തുമെത്തണം, അല്ലെങ്കില്‍ കര്യങ്ങളൊന്നും ശരിയാവില്ല’ ഇങ്ങനെ അമ്മമാര്‍ ഇടക്കിടെ പറയാറുള്ളതു കേള്‍ക്കാറില്ലേ. പക്ഷേ, ഹൌസ് കീപ്പിങ് അമ്മമാര്‍ക്കു മാത്രം പറഞ്ഞിട്ടുള്ള വിഷയമൊന്നുമല്ലല്ലോ?
ആ പറച്ചിലില്‍ അവള്ക്കൊരു നിഗൂഢമായ ആനന്ദമുണ്ടായിരിക്കാം. എന്നിരുന്നാലും ഒരു കൈ തന്നു സഹായിക്കാന്‍ ആരുമില്ലല്ലോ എന്നു മനസ്സു തേങ്ങുന്നുമുണ്ടാവില്ലേ?

അമ്മയെ സഹായിക്കൂ, അമ്മയുടെ മനസ്സറിയൂ, അമ്മയെ സ്നേഹിക്കൂ..